kidult

Een film moet een zo breed mogelijk publiek aanspreken en wordt met dure campagnes in de markt gezet. Daarbij hebben filmstudio's meestal de 'kidult' (samentrekking van 'kid' en 'adult') in gedachten – het leeftijdloze kind. De kidults gaan in groten getale naar superheldenfilms, sciencefiction en actiefilms – films die de fantasie aanspreken middels spektakel, innovatieve special effects en een eenvoudig maar aansprekend verhaal.

De eenhoorn is, op z'n zachtst gezegd, een rage. Sara Radin, jeugdcultuuranalist bij trendvoorspeller WGSN in New York, schrijft de nieuwe populariteit van het mythische wezen toe aan twee dingen: escapisme en nostalgie. "Jonge millennials en leden van generatie Z (de generatie die volledig digitaal is opgegroeid) zoeken producten en belevenissen die helpen hun zorgen en de onrust van het huidige politieke klimaat te vergeten." Ook heeft het volgens haar te maken met de opkomst van de 'kidult', de volwassene met kinderhobby's. "Jonge mensen zoeken naar speelgoed, films, videospellen en sprookjes uit hun jeugd in de jaren 90/00. Ze verlangen naar een tijd waarin het leven optimistischer, speelser en minder serieus was." De eenhoorn, een aantal decennia geleden vooral populair in de My Little Pony-vorm, lijkt dit allemaal te vereenzelvigen.

Pluizige beertjes en andere knuffels sieren de slaapkamers van de kidult. Die kleedt zich alvast als overjarige teenager, kamt zijn haar in staartjes à la Pippi Langkous en verplaatst zich per autoped. Hebbedingen als de Mini, de Citroën Pluriel, scooters van Piaggio, rollerblades, barbieroze glittershirts, Playstation2, of de pocket-pc staan de twintiger op het lijf geschreven. Zijn Nokia-gsm verzekert de vaste verbinding met pa en ma. Daarnaast mist de kidult geen enkele uitzending van Friends of Ally McBeal, dé Amerikaanse series bij uitstek die bewijzen dat puberale vriendschapsbanden eeuwig blijven bestaan.

"Jongeren en jeugdcultuur worden verafgood. Vroeger werden normen en waarden overgedragen van oud op jong, nu is het andersom." Volwassenen willen daarom ook niet meer oud worden, betoogt Furedi. Hij spreekt van de 'verlengde tienertijd' en de 'infantilisering van volwassenen'. Niet voor niets zijn televisie-series als Frasier, Friends, Ellen en Absolutely Fabulous zo populair: De Anglo-Amerikaanse advertentie-industrie spreekt al over kidults, een samentrekking voor kids (kinderen) en adults (volwassenen). Zo'n cultuur heeft drastische gevolgen voor gezinnen. "Volwassenen die zich als kinderen gedragen, zullen kinderen waarschijnlijk als als volwassenen behandelen."

In het Engelse taalgebied is de term kidult bedacht; die staat voor volwassenen met een actieve belangstelling voor de producten van de jeugdcultuur. Is de maatschappij aan het infantiliseren?