klimaatbeleid

Het kabinet-Rutte III vaart een ambitieuze koers als het gaat om klimaatbeleid. In het Klimaatakkoord zijn afspraken gemaakt om de nationale doelstelling van 49 procent CO2-reductie in 2030 te bereiken. De coalitiepartijen hebben dit verder uitgewerkt in een eigen klimaatplan. Deze plannen moeten grondig getoetst worden op de uitwerking in de praktijk.

Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) heeft de kosten van het Energieakkoord doorgerekend: die bedragen tot 2050 gemiddeld ruim 1 miljard euro per jaar. Daarmee zijn de totale kosten van het Nederlandse klimaatbeleid beter bekend. Met het Klimaatakkoord erbij gaat het om circa 0,4 procent van het bruto binnenlands product.

België moet een aanzet geven tot een vooruitstrevend klimaatbeleid door een ecologische belastingshervorming op de Europese agenda zetten. Een belangrijke stap in de richting van een duurzaam productie- en consumptiebeleid is het ernstig nemen van de afspraken uit het Klimaatverdrag en het Protocol van Kyoto.

Nederland heeft in het kader van de Kyoto-afspraken als emissiedoelstelling een daling van 6% ten opzichte van de broeikasgasemissies in 1990, hetgeen neerkomt op 199 Mton in 2010. Om dit Kyoto-doel te halen was in de Uitvoeringsnota Klimaatbeleid voor 2010 een benodigde emissiereductie (beleidsopgave) geïdentificeerd van 50 Mton ten opzichte van de toen verwachte groei. Volgens de nu geactualiseerde Referentieraming komt deze oorspronkelijke beleidsopgave voor 2010 lager uit, namelijk op 40 Mton. Van het tot nu toe vastgestelde klimaatbeleid, dat onder andere is gericht op energiebesparing en duurzame energie wordt een emissiereductie van 14 Mton verwacht.

Spoedige inwerkingtreding van het internationale biodiversiteitsverdrag is gewenst. Ten behoeve van de VN-conferentie over duurzame ontwikkeling bereidt de regering een nationale strategie voor. Het akkoord dat deze zomer in Bonn is gesloten vormt een doorbraak voor het internationale klimaatbeleid. Goedkeuring van het Kyoto-protocol in 2002 is van vitaal belang om de uitstoot van broeikasgassen wereldwijd terug te dringen.

Nederland raakt achter op andere Europese landen bij het terugdringen van kooldioxyde, het gas dat in hoge mate bijdraagt aan het broeikaseffect. Dit zei de voorzitter van de Raad voor het Milieubeheer, E. Nijpels, gisteren in Den Haag bij de presentatie van vier adviezen aan de regering. In het jaar 2000 wil het kabinet drie procent minder kooldioxyde (CO) uitstoten ten opzichte van 1990. In 2010 moet de vermindering twintig tot dertig procent bedragen. Landen als Duitsland en Denemarken willen al in 2005 een reductie van twintig procent. "Dat betekent dat Nederland als het om klimaatbeleid gaat, allang niet meer voorop loopt", aldus Nijpels.

De handelseffecten van klimaatbeleid kunnen de welvaart en ontwikkelingsmogelijkheden van alle landen beïnvloeden. De handelseffecten kunnen ook de effectiviteit van het klimaatbeleid zelf beïnvloeden. Het is de vraag of flankerend beleid ingezet kan worden om ongewenste neveneffecten te verzachten. Flankerend beleid zou bijvoorbeeld kunnen bestaan uit handelsbeperkende maatregelen of juist uit maatregelen om handel te stimuleren.

Het zit in de familie, blijkbaar, want zoonlief George W. Bush, die nota bene voor de verkiezingen de plannen van Gore voor beperking van het broeikaseffect te slap vond, zit nog geen twee maanden in het pluche in zijn ovalen kantoor of hij haalt een dikke streep door het Amerikaanse klimaatbeleid. Het zou teveel gaan kosten, zei hij, en ach, hij was ook eigenlijk niet zo van het bestaan van een klimaatprobleem overtuigd.