roman

Ik was er, na mijn kennismaking met Bordewijk al van overtuigd dat hij in zijn boeken een innerlijke strijd met zichzelf voerde […]. Apollyon was helemaal niets. Nee, Noorderlicht, dat was het! Hij zei te hopen dat die roman, desnoods als het enige werk van zijn hand, de schrijver zou overleven. Ik kon moeilijk zeggen dat juist die roman mij niet aansprak.

In de klassieke Russische literatuur kreeg de schrijver Lermontov een blijvende plaats door zijn beroemde roman Een held van onze tijd. Terecht beschouwt men dit meesterwerk als de eerste Russische psychologische roman, die ook Toergenjev, Gontsjarov, Tolstoj, Dostojevski en Tsjechov fascineerde. Ook in ons taalgebied boeide deze roman in grote mate.

Babel Tower is het derde boek van een tetralogie […]. De reeks vormt een familiekroniek, althans de eerste twee delen verhalen de gebeurtenissen die zich voordoen bij de familie Potter in de jaren veertig en vijftig […]. De roman begint met een toevallige ontmoeting.

De roman beschrijft de ondergang van een alternatieve gemeenschap onder leiding van een valse profeet in Zeeland.

De roman stelt het onbegrip centraal, de onwil tot begrip en vergeving.

De roman eindigt in een even surrealistische sfeer als hij begonnen is.

Waar gaat de roman dan wel over?

Deze roman is gesitueerd in de jaren zestig.

Zijn romans spelen in tijden dat roken normaal was.

De roman vertelt de geschiedenis van de traumatische oorlogsjaren.

Alle romans spelen zich in het verleden af en als een roman goed is dan slijt dat besef.

Ik zou wel een beetje willen vieren dat mijn roman af is.

De roman kwam de eerste week van maart 1890 in de boekhandel en liep als een trein.

Zijn eerste roman komt uit in 1992, zijn derde wordt verfilmd in 2001.

Stols behoorde door zijn schitterend verzorgde uitgaven tot de belangrijkste uitgevers van Europa. Het was een poëziefonds. Nu kwamen er dus ook romans van de pers.

De roman verscheen in verschillende landen in vertaling.

Reve kondigde de roman al in de jaren zestig aan.

Wie lezen wil, moet een roman kopen en niet naar de bioscoop gaan.

Ik had veel romans gelezen waar boten in voorkwamen.

De schrijver zond haar honderden rozen en droeg zijn grote roman aan haar op.

Ik heb een roman op stapel. Wat ik ook heb moeten opgeven, schrijven wil ik blijven doen. Tot aan mijn dood.

Ik wilde een roman publiceren. Een roman die je in een boekhandel of bibliotheek zou tegenkomen.

Laat hij een mooie nieuwe roman uitbrengen, of anders zijn mond houden.

Stols schonk wijn die toen nog schaars was in Nederland en zei, na 'Proost amice', dat hij heel graag spoedig een roman van mij zou willen uitgeven.

De regisseurs die zich aan zo'n bestseller wagen roepen vaak dermate nadrukkelijk en luidruchtig dat ze altijd al juist deze roman wilden verfilmen, dat het wantrouwen toeslaat.

Op late leeftijd onthulde de schrijver zijn homoseksuele geaardheid en ook daaraan wijdde hij een roman; Stilte.

Een aantal bekende romans is in een zodanig groot lettercorps gedrukt, dat mensen met een beperkt gezichtsvermogen de boeken toch kunnen lezen.

Ook zelf schijnt hij het als zijn belangrijkste roman te beschouwen.

In de klassieke Russische literatuur kreeg de schrijver Lermontov een blijvende plaats door zijn beroemde roman Een held van onze tijd.

Een uiterst complexe roman, zoveel is duidelijk.

De afrekening mag iets te drastisch zijn, voor het overige is De zomerval een geraffineerde roman vol geestige passages.

Hester Prynne bewijst dat er in het Amerika van de jaren negentig nog wel degelijk grootse en meeslepende romans kunnen worden geschreven.

Toch is hij het die de kille hel op aarde die het communisme in praktijk zou worden, tot leven heeft geroepen in zijn romans; nog voor die bestond. Zo gaat dat met grote romans. Kafka beschreef een wereld die volledig ongezien bleef door al die maatschappelijk bevlogen schrijvers die wel standpunten innamen (en meestal de verkeerde).

Het is een hartstochtelijke roman over een jonge professor die een beroemd en berucht wiskundig probleem denkt te hebben opgelost.

Hugo werkte zes maanden aan de imposante roman en bij het schrijven zou hij precies één fles inkt hebben gebruikt.

Ze debuteerde met vrij klassieke romans.

Een hart van steen is een knappe roman. Geen melodrama, geen vals sentiment, maar de integere literaire verbeelding van een proces dat nauwelijks is te beschrijven.

The dork of Cork is in verschillende opzichten een opmerkelijke roman.

Dat laatste blijkt ook uit die roman zelf, die de bespotting van de populairste romans uit die dagen als uitgangspunt heeft.

Na vele jaren heeft Helga Ruebsamen het aangedurfd om de koffers te openen met foto's, brieven, dagboeken, persoonsbewijzen met valse namen, een onvoltooid babyboek, aantekeningen op kladpapiertjes en de envelop met een handjevol as, 'het enige dat nog rest van de vurige liefdesbrieven'. Dat is het authentieke materiaal voor een prachtige roman waarvan het tweede deel niet snel genoeg kan komen.

Interessant is deze sombere roman vooral omdat hij een laat stadium van emancipatie toont. In de twee andere boeken moeten de vrouwen eerst nog letterlijk de kooi uit.

Van echte thrillers is in deze bundeling geen sprake, hoewel hij wel twee spannende romans en één spannend scenario opnieuw op de markt brengt.

Een spitse, intelligente roman over schrijvers en hun ideale lezers en over de wensdromen van Foucault.

Toch maakte hij langzaam maar zeker naam als dichter, schreef verhalen en twee spraakmakende romans.

Boeiende filosofische vragen dus, waarop even boeiende antwoorden van allerlei slag te formuleren zijn. Daarmee schrijf je echter nog geen sterke roman. Ross King is daar echter wél in geslaagd. Dat komt in de eerste plaats omdat zijn roman een aantal spannend uitgewerkte verhaallijnen bevat. Domino heeft duidelijke raakvlakken met klassieke avonturen- en schelmenromans.

Met zijn eerste verhalenbundel toont Kostwinder zich niet alleen een typische exponent van wat hij de 'late generatie' noemt, maar ook gewoon een schrijver met talent. Hij moet maar eens gauw aan een stevige roman denken.

In 1993 verscheen De Loos buitengewoon succesvolle roman De tweeling.

Deze veelzijdige roman doet de lezer op elke bladzijde glimlachen, grinniken of schaterlachen en hij zal wellicht nog een meerwaarde hebben voor feministen met zin voor relativering.

De verwevenheid van de drie verhaallijnen maakt van Een zinderende avond een boeiende en vlotte roman.

Maar het is tegelijk een zware roman die door de inhoudelijke overvloed heel wat aandacht van de lezer vraagt.

Tot ik naar de universiteit ging, heb ik ontzettend veel literatuur verslonden. Nederlandse, Franse en Engelse romans. Poëzie niet.

Een persoon die alles voorbij de radio en de grammofoon afwijst. In de verkeerde tijd geboren. Hij lijkt zo weggelopen uit een Russische roman.

Alles is al gezegd, originaliteit is een romantische illusie. In veel hedendaagse romans tref je dit postmoderne credo aan.

Geef mij maar de grote negentiende-eeuwse romans waar dertig personages in en uit lopen.

Sinds Daniel Defoe in de achttiende eeuw de moderne roman uitvond, zijn geromantiseerde geschiedenis, sociologie, psychologie, geografie, geromantiseerde journalistiek, in haast elke roman aanwezig, tot in de modernste romans toe.

Het teken van een getrokken zwaard is een typisch magisch-realistische roman [...]. Op een avond krijgt hij het bezoek van een jonge militair die hem aanspoort om weer dienst te nemen in het leger. Die ontmoeting veroorzaakt een kettingreaktie van gebeurtenissen, die de hoofdpersoon in een steeds vreemdere wereld doet belanden.

Er is geen beter tijdperk om depressief te zijn, dan het huidige, de 21ste eeuw. Wie het 100 jaar geleden was, werd afgescheept met een broomdrankje [...]. Je stierf uiteindelijk aan een overdosis chloraal; een paardenmiddel onder de slaapdrankjes. Men kan er de naturalistische romans uit die dagen op nalezen. In die tijd waren overigens alleen de rijken depressief; arme mensen konden het zich niet veroorloven.

Het is immers geen realistische roman waarin alles verwijst naar de werkelijkheid, maar een postmoderne roman waarin met waarheid en fiktie gespeeld wordt en waarin waarheden steeds opnieuw worden ondergraven.

Hij heeft een aantal kortere romans op zijn actief, die je literaire thrillers zou kunnen noemen.

Hij hield voordrachten, publiceerde opnieuw feuilletons over van alles en iedereen en schreef vijf omvangrijke romans.

Een publikatielijst die hij zelf in 1962 schreef, vermeldt over De God Denkbaar, Denkbaar De God het commentaar '(1956; onbegrijpelijk)'. Vlak na het verschijnen hadden de critici laten merken werkelijk niets van deze experimentele roman te hebben begrepen [...]. Een verhaal is er nauwelijks in te ontdekken, woorden en zelfs hele zinnen gaan voorbij aan hun letterlijke betekenis. De roman is een ode aan de macht van de geest, aan alles wat 'denkbaar' is. Maar de geest maakt rare sprongen.

Onder professoren is zijn beste boek, omdat het in tegenstelling tot zijn meer surrealistische boeken een traditionele roman is met een hele goede typering.

Dan komt hij onlangs opeens vertellen dat hij tóch weer plannen heeft voor een nieuwe roman.

Bij een tweede bezoek bracht ik daarom de nieuwe roman van een op dat moment belangwekkend gevonden schrijver voor haar mee.

In 1990 kreeg ze de Prozaprijs van de Vlaamse Gemeenschap. Haar meest recente roman heet Donderdagmiddag. Halfvier.

Omdat ik meer belangstelling had voor zijn literaire dan voor zijn politieke activiteiten informeerde ik naar zijn toekomstige romans.

Emile Habiebi vertelde het verhaal van de mooie jonge dochter Soraya en het monster, de 'ghoul' die haar geschaakt had en meegenomen naar zijn kasteel in de wolken. Het is het verhaal van zijn laatste roman. Die had hij geschreven, zei hij, om erachter te komen waar in zijn leven hij zich vergist had.

Vooral zijn vroegste romans zijn op een filosofische en poëtische leest geschoeid.

Deze ecologische roman geeft een filosofische kijk op de mondiale waterproblematiek.

De Dreiging (werktitel) verschijnt waarschijnlijk in het najaar. Het belooft een politieke roman te worden, gebaseerd op de werkelijkheid. Alberts beschrijft er de periode 1936-1939 in, de jaren waarin hij ambtenaar in Parijs was.

De boeken die ik mijn hele leven heb meegedragen, zijn vooral romantische romans. Liefde, dood, verlangen, begeerte, zwerven. Andere onderwerpen zijn er eigenlijk niet.

'Hela, is dat meneer Biesheuvel zelf niet? De schrijver van al die boeiende romans? U weet niet hoe ik u bewonder.'

De monoloog van Noël, af en toe onderbroken door een vraag van Blaute, is een schuldbekentenis waarin Claus de grenzen tussen recht en onrecht aftast. Het is een fascinerende roman.

Een indringende roman over de problemen waarmee de moderne vrouw en de moderne mens in het algemeen geconfronteerd worden.

Het is een intrigerende, geestverruimende roman, die door de afwezigheid van iedere vorm van moraal een verontrustende aantrekkingskracht uitoefent.

De meest meeslepende en ontroerende romans confronteren me altijd opnieuw met kwetsbaarheid.

Korte historie van het Nederlandse volk is daarmee een actueel boek. Maar ook een tamelijk vrijblijvende, niet werkelijk prikkelende roman.

Aan de kwaliteit van diens verbluffende romans zal het in ieder geval niet liggen.

Hij was eredoctor van vier universiteiten, hij was de eerste ontvanger van de grote prijs der Nederlandse letteren [...], hij was de schrijver van een geweldig oeuvre en vooral van de zevenhonderd bladzijden tellende roman 'Het gevecht met de engel'.

De terugkeer van Plato. Na Connie Palmen over Socrates publiceerde zopas Geerten Meijsing een vijfhonderd bladzijden tellende roman over Plato.

Zijn kleine fanclub is gevoelig uitgedijd sinds hij de kloeke autobiografische trilogie afleverde, waarvan de bekroonde roman het sluitstuk vormt.

Het is zijn minst verouderde roman.

Onlangs verscheen van hem De romantici, een postuum uitgegeven roman.

Het is een wat zoetelijk ideaal, dat in een sprookje niet stoort. Ook in de nu vertaalde roman heeft deze roze hang zijn sporen nagelaten.

Doyle heeft een hecht gecomponeerde roman afgeleverd. Hoewel we de "ontknoping" van het verhaal op de eerste bladzijde vernemen, wordt Paula's relaas steeds aangrijpender.

In zijn magistraal gecomponeerde romans en verhalen uit de jaren vijftig en zestig ontdoet hij de oorlog, het verzet en de bevrijding van elke romantische glans en hoopvolle verwachting.

Een perfect opgebouwde roman die leest als een superieure soap en een ernstige kandidaat is voor de Bookerprijs.

De vriend van Vesalius is een voornamelijk door beschrijvende passages, heel rechtlijnig opgebouwde roman.

Dit is echter Wuthering Heights in alle opzichten volledig onwaardig; ik hoop dat ik dit werk spoedig totaal vergeten zal zijn. Het werpt een smet op een van de grootste romans uit de wereldliteratuur.

Hij had met instemming De toekomst der religie van Vestdijk gelezen. En ook wel eens een roman van die schrijver.

Je waant je meteen in de sfeer van een roman van Zola.

Een roman van tweehonderd pagina's met zo'n type in de hoofdrol is een gewaagde gok.

Ik wist zelf niet dat zoiets niet mogelijk is toen ik aan deze roman begon.

Ik voegde er aan toe dat ik aan een roman bezig was.

Hij werkt aan een roman.

In de roman worden voorts enkele stereotype sluimerende tegenstellingen geschetst tussen de Nieuwe en de Oude Wereld.

Tot op de laatste bladzijden van dit boek blijft verzwegen wie in deze roman de zo cruciale moord op zijn geweten heeft.

Want het interessante is dat het komt van de man die model had kunnen staan voor de hoofdfiguur in de roman.

De personages in uw romans zijn altijd op weg.

De schrijnende sociale ongelijkheid tussen rijke Californiërs en rechteloze Mexicanen is een belangrijk thema in deze roman, maar het is niet het enige.

Er zijn twee ontwikkelingslijnen in de roman.

Een kwetsuur aan de ruggengraat verhinderde de jonge Henry aan de Burgeroorlog deel te nemen. Het versterkte het door het vele reizen in hem gewekte gevoel dat hij een "vreemdeling", een buitenstaander was, voorbestemd om vanop de zijlijn toe te kijken en al wat rondom hem gebeurde, nauwlettend gade te slaan. Die observerende instelling zou trouwens kenmerkend worden voor het vertelperspectief in zijn romans.

Naast de tientallen citaten uit romans en theoretische werken bouwt Byatt ook nog eens twee romans in, of althans behoorlijk lange fragmenten van romans, die de theorie substantie moeten geven.

Het is een fragment uit een roman die ik aan het schrijven was en die nooit afgemaakt en gepubliceerd zal worden.

Een uitspraak die ik zou willen verbinden met een onthutsende scène uit zijn roman Mystiek Lichaam.

Ze las voor uit haar agenda als uit een roman.

Kunt u ons iets vertellen over de inhoud van uw roman?

Personages van een roman hoeven toch niet allemaal een psychologie mee te krijgen die ze onvergetelijk maakt.

Hoe dwingend moet de plot van een roman zijn?

De structuur van de roman. Bindend element is het verblijf van Nathan en Nina in het huis. Dat is een thrillerachtig gegeven dat zelfs aan Agatha Christie doet denken.

Dit is niet het soort vooruitgang waarnaar in de titel van de roman verwezen wordt. Van collectieve idealen valt weinig goeds te verwachten. Vooruitgang in het algemeen bestaat niet, zoveel valt uit dit boek wel op te maken.

Het manuscript is onvoltooid, wat me wel aansprak. Het is geen dagboek, zoals ik eerst veronderstelde, het doet eerder denken aan het begin van een roman.

Het feit dat Emily Brontë hier eenvoudig een mysterie een raadsel laat, is alleen maar een heel sterk punt - maar goed, dat "gat" dus, wordt door Lin Haire gedicht. Zij geeft een aanvulling op de eerste helft van de roman. Zij beschrijft waar Heathcliff in die drie jaar is geweest, hoe hij een gentleman werd en hoe hij tot welstand kwam.

'Achterom kijken deed ik niet meer, ik keek vooruit. Mijn terugtocht begon,' luiden de laatste regels van de roman.

Pas op de laatste veertig bladzijden van de roman wordt duidelijk wat de werkelijke inzet van hun gevecht is.

'In een delirische roes die enkele weken heeft aangehouden is het hem gelukt de top van het wiskundige hooggebergte te bereiken: in een stralend moment van inzicht heeft zich een schitterend panorama voor hem ontvouwd.' Het zijn de mooiste passages van de roman.

Aan het einde van de roman ontdekt zij waarom zij op die noodlottige avond ontsnapte aan de dood.

Het was natuurlijk al Van den Bogaards keuze om Julia met een zekere labiliteit en behoeftigheid op te zadelen, daarmee zet hij trouwens een geloofwaardig personage neer. Het slot van de roman heft de meeste overblijvende reserves op.

Ik heb het manuscript gelezen van zijn roman.

Mijn vader heeft een paar romans geschreven, maar die zijn vergeten, en verder schreef hij in de krant.

Al haar werk na Edith's Diary uit 1977 is, op een enkel kort verhaal na, onbeduidend en kleurloos. Daarvoor echter schreef zij een vijftiental romans waarop haar faam berust.

Zoals verwacht kwam ik – weliswaar onder een andere naam – in haar eerste roman voor.

In haar vier romans zijn historische en persoonlijke gebeurtenissen vervlochten.

Hij gebruikte te veel studietijd voor romans en boeken over onverklaarbare en geheimzinnige feiten en gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis.

Om zijn verdere onderzoeken te financieren begon hij als schrijver en bracht talloze romans en verhalen uit.

Gedichten die hem troffen, schreef hij in een schoolschrift over, een gewoonte die hij zijn hele leven behield. Maar het bleef niet bij verzen en romans. Het milieu van jonge kunstenaars dat hij frequenteerde, had anarchistische sympathieën.

Op de tafel in de knusse woonkamer ligt een dikke roman met de afstandsbediening van de televisie als boekenlegger.

De 48 schilderijen zijn als een plank vol lijvige en pittige romans.

Af en toe overvalt mij heimwee naar vergeelde romans. Gretig stort ik mij dan op negentiende-eeuwse auteurs die niemand meer leest. Negentiende-eeuwse auteurs zijn de meest verwaarloosde auteurs van Vlaanderen. Je kan ze nog wel eens vinden in containers bij oude dorpsbiblioteken die zich aanpassen aan de nieuwe tijden en die hun zwart ingebonden of bruingekafte boeken-in-oude-spelling meegeven met het Groot Vuil.

De beste boekenkast is je eerste boekenkast [...]. In den beginne is een oud kastje met een paar romans, een plankje geschiedenis, autotechniek of zeilboeken, een plank schoolboeken en verder nog wat losse rommel onderin, bij de plaatboeken die te groot zijn om rechtop te zetten.

De rondgang eindigt met een bezoek aan de nagemaakte werkkamer van Ellis Peters. In de boekenrekken staan haar meer dan tachtig romans.

Welke stelling is fout? a. De Karolingische Renaissance vormde de basis van de middeleeuwse eenheidscultuur [...]. b. Bourdieu baseerde zijn interpretatie van het begrip 'habitus' op een lezing van Erwin Panofsky. c. De amadische roman en de novelle droegen bij aan de totstandkoming van de moderne roman in de 15de eeuw (fout, 16de eeuw).

De roman heeft zijn wortels in drie verschillende tradities: de amadische roman, de pastorale roman en de picareske roman.

De picareske roman: Pícaro – Avanturier – Lichtmis [...]. Ingegaan wordt op het ontstaan van de schelmenroman in Spanje in de 16de eeuw, op de specifieke kenmerken van het genre en de ontwikkeling ervan in het Duitse en het Nederlandse taalgebied gedurende de 17de en de 18de eeuw, tot het door de Entwicklungsroman wordt verdrongen.

In internationale schoolprojecten komt literatuur niet zo vaak aan bod. Toen we erover nadachten hoe we dat konden stimuleren, kwamen we al snel bij de picareske roman uit [...]. De schelmenroman is ongetwijfeld een genre dat tot de verbeelding van jongeren van verschillende leeftijden spreekt.

Dat is een paradigma voor de postmoderne levensvisie en de postmoderne roman: getuigenissen zijn per definitie onbetrouwbaar en subjectief. Er is geen alwetende verteller meer in de roman omdat geen enkele autoriteit nog in staat is voldoende geloofwaardigheid af te dwingen om voor die rol in aanmerking te komen.

Aan de hand van een aantal "bakens" - romans uit de tweede helft van de 20ste eeuw - gaan we na hoe deze teruggrijpen naar de grote voorbeelden als de briefroman, het reisverhaal, de historische roman, de realistische roman en de fin-de-siècleroman van de 18de en vooral de 19de eeuw.

Dus zo vergaat het de grote Amerikaanse roman. De schrijver schrijft, de uitgever stuurt terug. De schrijver schrijft opnieuw, de uitgever stuurt weer terug. Een rondje pingpong met de posterijen als tafel. En toch komen er steeds nieuwe boeken uit.

Ze herinnerde me aan mijn colleges over Kafka. Waarom zou ik al die gegevens over de Europese roman niet uitwerken, verdiepen? Er zou een waardevolle essaybundel ontstaan, meende ze met rooskleurig vertrouwen.

Deze vertraging maakte dat Boon zich tussen 1948 en 1954 literair gezien in hoge mate afgezonderd voelde van wat hij observeerde als een konservatief literair klimaat. Met de romans over de Kapellekensbaan had hij de grenzen van de Vlaamse roman opgeblazen maar slechts weinigen stoorden zich daar volgens hem aan.