scherts

Louis zei dat hij overigens geen deel meer uitmaakte van wat voor een jeugdbeweging ook. Mama viel in en beweerde dat zij het had zien aankomen, het meteen had aangevoeld, dat Louis het wel zou uithouden bij een groepering, daarvoor was hij veel te veel op zijn eentje. 'Ach,' zei Lausengier. 'Maar wat doen we dan met de ontwikkeling van gezonde mannelijke deugden?' Louis hield zijn stalen gezicht in bedwang, nooit laten merken dat ik de luchtige scherts heb opgevangen.

Keller bewonderde Gotthelf's vermogen om het verliefd worden te beschrijven en misschien is dat inderdaad wel het meest bijzondere onderdeel van zijn werk. Als je eraan terugdenkt, komt je immers het eerst de geschiedenis van Jakob en Meyeli voor ogen omdat hij hun ernstig gepraat, hun luchthartige scherts, hun geflirt - zo prachtig op papier heeft gezet.

Door het gemis aan vertrouwelijkheid tussen hen bedreven zij de liefde zonder veel genoegen, en onvolledig: hij hield halverwege op omdat hij merkte dat zij gespannen was. Toen de vragen die hij haar hierover stelde, afketsten op haar pantser van krampachtige scherts, had hij geen zin meer met haar te vrijen.

- Wat is daar nu weer gaande? vraagt Edith en staat op. Zij is nog maar net buiten of Linde zegt: - Ik ben blij dat je gekomen bent, Karel. Waarom heb je dat al niet vroeger gedaan? ik begon al te denken dat je mij vergeten was. Die stem, die ingehouden scherts. Net haar moeder. - En je hebt zeker niets van Zola meegebracht.

Ze kon zich niets vanzelfsprekenders voorstellen dan met hem in dat piepkleine huisje te wonen, hun wereld, waar niemand anders iets te maken had. Luke zei in scherts dat ze als wolven leefden. En in zekere zin was dat ook zo, want ze hadden een soort onbeschaamde dierlijkheid over zich. 's Avonds, voor ze naar bed gingen, verhitten ze vaak water in een tobbe op de kachel, trokken dan hun kleren uit en wasten elkaars lichaam met een washandje.