ADHD

De uitsmijter van het congres was de presentatie van een nog onafgerond onderzoek, waaruit blijkt dat de ADHD bij kinderen beter behandeld kan worden met geneesmiddelen dan met gedragstherapie.

Het achterhalen van de precieze oorzaken is immers zeer belangrijk om ADHD adequaat te behandelen en de symptomen zo gering mogelijk te houden.

Artsen diagnosticeren ADHD door naar het gedrag van de kinderen te kijken en door informatie over het kind te verzamelen bij de ouders, leerkrachten of anderen die het gedrag van de kinderen goed kennen.

Er is nog geen geneesmiddel of andere behandeling die ADHD geneest. Wel kunnen geneesmiddelen de verschijnselen verminderen.

Indien u denkt dat uw kind (of uzelf) ADHD heeft, neemt dan contact op met een arts.

Maar niet elk druk kind heeft ADHD.

Vooralsnog kan dus niet op grond van neuropsychologische testresultaten worden vastgesteld of iemand ADHD heeft.

Adolescenten en volwassenen met ADHD vallen vooral op door ongeorganiseerd en chaotisch gedrag, studie- en werkstoornissen, vergeetachtigheid, en niet op tijd komen.

Elke behandeling van een kind met ADHD moet beginnen met op de ouders gerichte psycho-educatie: voorlichting over de aard van de stoornis en over hoe er mee om te gaan.

De meeste kinderen met ADHD hebben zowel hyperactiviteits- als aandachtsproblemen, maar sommige kunnen alleen tekenen van aandachtstekort hebben.

Vroeger werden kinderen met ADHD gewoon lastig genoemd, later had men het over MBD (Minimal Brain Dysfunction).

Voor mensen met ADHD (gedrags- en concentratiestoornis) wordt om de veertien dagen een soos georganiseerd.

Een ander probleem dat zich voordoet bij patiënten met ADHD is dat er vaak niet alléén sprake is van ADHD, maar ook van andere (co-morbide) psychiatrische stoornissen.

In eerste instantie zijn antidepressiva ontwikkeld tegen depressiviteit, maar ze worden dus ook gebruikt bij personen met ADHD.

De volwassene met ADHD krijgt een coach die hem helpt orde scheppen in dagdagelijkse taken, zoals financiën, tijdsmanagement, dagbesteding, werk en relaties.

Stimulerende middelen zoals methylfenidaat, amfetamine en dexamfetamine worden gebruikt bij de behandeling van ADHD (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder).

Een Nederlandse commissie publiceerde eind 2000 op verzoek van de regering een reeks aanbevelingen in verband met de behandeling van ADHD.

De behandeling van ADHD is gebaseerd op twee typen interventies waarvan de effectiviteit overduidelijk is vastgesteld, namelijk het voorschrijven van medicatie (voornamelijk psychostimulantia) en gedragstherapie.

Uit recent onderzoek bij kinderen is gebleken dat de combinatie van gedragstherapie en medicatie niet effectiever is voor vermindering van de symptomen van ADHD dan behandeling met alleen medicatie.

Alle kinderen (en volwassenen) vertonen op een bepaald ogenblik enkele symptomen van ADHD, maar kinderen met ADHD hebben meer symptomen en tijdens een langere duur, in die mate dat de symptomen hun normale leven verstoren.

Het betreft onderzoek naar de effectiviteit van interpersoonlijke psychotherapie, de prevalentie van ADHD bij cliënten in zorg en de behandeling van ADHD met Ritalin.

Mw. drs. E. ten Brink (Riagg Zaanstreek/Waterland) besprak de bijdrage van gedragstherapie aan de behandeling van ADHD bij kinderen.

Sandra Kooij van GGZ Delfland houdt zich bezig met onderzoek naar ADHD bij volwassenen.

Jeanne van Weel, kinderpsychiater bij De Jutter, een centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie in Den Haag, is er geen voorstander van dat de huisarts de diagnose ADHD stelt, maar ze kan wel begrijpen dat het gebeurt.

Wat het gebruik van geneesmiddelen betreft, zegt de Commisie dat huisartsen en andere artsen zonder gespecialiseerde expertise alleen geneesmiddelen mogen voorschrijven als de diagnose ADHD is gesteld op basis van informatie van zowel gezin als schoolmilieu [...], als er geen ernstige symptomen zijn van begeleidende stoornissen en als de arts voldoende op de hoogte is van methoden om de optimale dosering te bepalen en het effect (inclusief bijwerkingen) op te volgen.

Via de huisarts kwamen we terecht bij een in ADHD gespecialiseerde kinderarts. Die heeft vrij snel de diagnose ADHD gesteld en Ritalin voorgeschreven.

Russell Barkley, ook een Amerikaans autoriteit op het gebied van ADHD, betwijfelt eveneens of er bij ADD en ADHD sprake is van eenzelfde soort concentratiestoornis.

Voor kinderen met handicaps zoals dyslexie, adhd en autisme moet betere begeleiding in en buiten het onderwijs beschikbaar komen.

Versterking van de integrale leerlingenzorg binnen een school, leidt onder meer tot de invoering van een leerlingvolgsysteem [...], het leren omgaan met leer- en gedragsproblemen (zoals dyslexie, adhd en pdd-nos), de keuze en invoering van aanvullende materialen voor zowel de zwakkere als de betere leerlingen en de professionalisering van de intern begeleider.

Om een aantal voorbeelden te noemen: migraine, dyslexie (woordblindheid) en ADHD (hyperactiviteit) komen al op jonge leeftijd voor.