doe-het-zelfsamenleving

Macron wordt dwarsgezeten door de lange arm van de geschiedenis, betoogde de filosoof Régis Debray, vooral door zijn katholieke traditie. Het katholicisme is hiërarchisch en universalistisch, het protestantisme pluralistisch. Elke katholiek wordt geacht zich aan het gezag van de enige ware kerk te onderwerpen, terwijl een protestant desnoods zijn eigen kerk kan oprichten. Daarom is het protestantisme veel beter dan het katholicisme toegesneden op de hedendaagse doe-het-zelfsamenleving, aldus Debray. Een hiërarchische, centralistische cultuur past niet bij een wereld die vraagt om experiment en initiatief, die zich niet langer van bovenaf laat commanderen.

Eind september 1991 spiegelde Wim Kok tijdens een PvdA-congres zijn gehoor een nieuwe samenleving voor: 'Wij zitten nu in een overgangsfase: van een verzorgingsstaat naar een werkzame, naar een participatiesamenleving'. Van Dale heeft dat woord destijds niet gedefinieerd, maar het laat zich omschrijven als een 'samenleving waarin de burger voor zijn welzijn niet afhankelijk is van de overheid, maar daar zelf verantwoordelijkheid voor neemt en waarin de overheid hem tevens stimuleert initiatieven te nemen ter verbetering van de maatschappij'. Een 'doe-het-zelfsamenleving', zo zou je deze Bright New World wat minder formeel ook wel kunnen noemen.