minnaar

Toen wij al een tijdje op waren, heeft zij mij plots vastgenomen om het middel en eenvoudig, ernstig gezegd: "Jij bent een goede minnaar." Dit is voor mij de hoogste bevestiging, een perfect resumé van de voorbije nacht, nu ons geen lichamelijke geheimen meer gebleven zijn.

Hij noemt op waar hij me overal wil kussen. Ik voel ze, stuk voor stuk, op mijn gloeiende huid. Hij is een fantastische minnaar, ik kan me aan hem volledig overgeven en we beleven grenzeloze seks, dat kan ik gewoon niet beschrijven.

Regelmatig krijgt ze stoere lui die graag willen bewijzen dat ze geweldige minnaars zijn. Die sloven zich enorm uit om het haar ook naar de zin te maken, omdat ze naar eigen zeggen nooit een vrouw hebben gehad die ze niet konden bevredigen.

'Hassan?' 'Wat?' 'Denk jij dat mannen met een grote penis betere minnaars zijn?' 'Natuurlijk.'

Ze verlangde naar een trouwe minnaar, een tedere echtgenoot die haar zou bijstaan, haar toefluisteren, zijn hand voor haar door het vuur halen. Ze wist dat hij zich ergens bevond: de man die zich heel langzaam en heel zeker in haar richting bewoog, als een 'flame of passionate desire' een nobele inborst die haar eens zou omhelzen in de tederste omhelzing ooit door iemand bezongen.

Hij wou een kind van haar - liefde - maar daar had zij eerst geen zin in. Hij wist haar niettemin te overhalen. Ze was nog maar pas zwanger of haar minnaar ging er al vandoor met iemand die, naar die vrouw zei, niet zou misstaan op het strand van Baywatch.

Hij woont samen met zijn minnaar in het hotel, waar de jonge vrouw met de Oosteuropese auto een baantje heeft gevonden. Hij is een, goddank niet erg clichématige, travestiet en treedt op in nachtclubs.

Met de mannen die ooit haar minnaars waren, is ze altijd goed bevriend gebleven.

Justin is zogenaamd een acteur, maar heeft nog nooit echt gewerkt en heeft zich altijd laten onderhouden door zijn minnaars.

De moeder van Astolphe heette Delphine [...]. Zij moet mooi en blond geweest zijn en heeft veel minnaars gehad, onder wie niemand minder dan Chateaubriand.

Haar roman Een spion in het huis van de liefde kwam in Louveciennes tot stand, waar Nin vele minnaars ontving.

Jawel, ik had een minnaar. Het is een woord, waar ik niet aan wen. Alsof het niet bij me hoort. Ik kon me dan ook nooit voorstellen dat ik een andere man in mijn lichaam toe zou laten, laat staan dat ik verwachtte dat zoiets anders voelen zou.

Zoals alle geheime minnaars dachten ze dat niemand iets van hun verhouding wist, maar natuurlijk was Bos de conciërge precies op de hoogte en daarmee alle anderen in het gebouw.

In De gelukkige, haar nieuweling die vorige week verscheen, loopt de vrouwelijke hoofdpersoon weg van haar ouders, weg van haar man, weg van haar minnaar, naar Schotland, Pakistan, terug naar Nederland, naar Frankrijk. Of ze aan het eind van de roman werkelijk bevrijd is, dat is maar de vraag.

Maar het grootste boek in mijn leven is Les mémoires d'outre-tombe, Herinneringen voorbij het graf, van Chateaubriand. Dat is, door mij ook aangeprezen, de grootste autobiografie uit de wereldgeschiedenis. In vier delen. "Chateaubriand vertelt dat hij met het kruis in de hand afdaalt in zijn graf. Meeslepend! Hij was minister, bestrijder van de Franse Revolutie. Hij heeft zijn eigen broer op het schavot onthoofd zien worden! Een groot man in de politiek in Frankrijk en een groot minnaar van voorname vrouwen.

De laatste prijs die Wolkers werd toegekend, de Busken-Huetprijs 1991 voor de essaybundel Tarzan in Arles, aanvaardde hij wel. Maar een vurige minnaar van literaire prijzen zal hij nooit worden.

Hij troont je niet enkel mee doorheen de huidige stad, maar spreekt ook van haar verre en glorierijke verleden. Hij toont je niet enkel de stenen, maar legt ook de angsten en obsessies van de inwoners bloot. Kortom, hij is een ware minnaar van Istanbul, die in zijn hele oeuvre probeert de 'ziel' van deze stad te vatten, al voegt hij er wel fijntjes aan toe: 'enkel wie jarenlang in Istanbul woont, kan haar ziel begrijpen.'

Over het gazon tussen de hutten kwamen drie mensen op ons toe lopen, een man en twee vrouwen. 'Sweet Jesus Christ,' mompelde King. 'Goeiemiddag meneer Velderman,' zei de man, 'da's mij een genoegen u hier te treffen. Ik zag uw auto en ik wist subiet dat gij het was, de enige echte kenner en minnaar van groot wild in Angola.' 'Hallo Jules,' zei King.

Er zijn meer popliefhebbers dan minnaars van klassieke muziek; is daar aan gedacht?

Buitenlanders Kwaliteitskranten als de conservatieve Daily Telegraph en The Times en hun zondagsbladen zijn ook niet bepaald vurige minnaars van Europa en vaak erg Brits-nationalistisch.