bonusmoeder

Veel bonusmoeders willen juist niks liever dan een goede relatie opbouwen met de kinderen van lief. Maar dat het makkelijk is, is een tweede. Kinderen hebben vaak door een scheiding of een overlijden al zoveel te verstouwen en zeker als je ze pas in de puberleeftijd leert kennen, worstelen ze niet alleen met jou, maar ook nog eens met hun hormonen.

Hoezeer ik ook mijn "best" doe (en geloof me dat is bij wijze van spreken want ik heb geboft met m'n bonuskinderen) door de exen wordt ik altijd neergezet als een valse heks en ik maar vriendelijk blijven als ik via de kinderen nare dingen te horen krijg over bijvoorbeeld mijn kind die ik met hun vader heb mogen krijgen… Het is zo moeilijk om soms de wijste te blijven. Ik durf nu zelfs niet eens m'n naam te noteren of het geslacht van mijn kind te zeggen want stel zij lezen dit ook en wat voor 'n ellende komt er dan weer… Maar je leest zo weinig over bonusmoeders etc dat ik echt even wilde reageren…

Onze weg is zeker dynamisch, hobbelig en af en toe een ware soap te noemen. Veel mensen vragen zich vaak af hoe we het met elkaar volhouden. Sommigen hadden het allang opgegeven of zich er niet eens aan willen branden. Ik snap ze wel, als ik mijzelf af en toe hoor praten, kan ik mij ook echt wel eens afvragen waar ik de kracht en energie vandaan haal. Als bonusmoeder in ons gezin wordt het mij soms ook wel eens even te veel.