broek

Hij droeg een broek die hij, met zijn riem op het laatste gaatje, had dichtgesnoerd om zijn puntige heupen – en nog keek je langs zijn platte buik naar binnen, naar waar donkere haren schemerden.

Toen in 1972 Bertollucci's rolprent 'Last tango in Paris' op het witte doek verscheen, kon ik het dan ook volkomen eens zijn met de ruige, doch eerlijke en levenskrachtig voorkomende hoofdrolspeler Marlon Brando die voor een formatie onberispelijk tangodansende marionetten zijn broek liet zakken, en zo met deze gekunsteldheid bijna letterlijk de vloer aanveegde.

De man trekt zijn broek op, zet zijn bril goed op zijn neus, wrijft de schaarse haren plat en verklaart met zichtbaar genoegen dat het zijn derde receptie is.

Nu sta ik hier met een natte broekspijp en mijn vrouw schatert [...]. "Trek die broek toch uit, Romain! Hang ze aan de waslijn!" Mijn broek uitdoen? Onmogelijk [...]. Ondanks de schok sta ik daar nog altijd met die vlaggemast. Ik kan mij zó niet in slip vertonen [...]. "Eerst mijn been afspoelen." En ik ren naar binnen [...]. Ik trek die broek eindelijk uit. Opluchting.

Hij sloeg een stofje van zijn flanellen broek.

Wilhelm is een drieste knaap met heftige reacties. Daar staat hij nu in de boomgaard. Alleen. Een jonge hemelbestormer in fluwelen broek en schillerhemd, rillend van onmacht en ergernis. Weerloos tegenover het brein dat de plannen smeedt. Hij wil niet huilen.

Erik, de dressman was nu eens gekleed in een sportieve outfit met katoenen broek, geruite hemd en trui en een warm jack, dan weer in een colbert, hemd en pantalon waarin hij volgens de dames goed voor de dag kwam.

Na twaalf stielen zonder ongelukken wilde ik zo dicht mogelijk in de buurt komen van iedereen die een lederen broek draagt, een Fender kan vasthouden, zijn haar in de zeep heeft gezet en met drie, soms vier akkoorden een liedje kan maken.

Nina heeft zich op mijn verzoek in mijn leren broek gehesen. De broek zit iets te ruim. Sonia heeft haar een beetje opgetut. Het staat haar leuk. Ze ziet er relaxed en tevreden uit.

Zelfs het zweet waarvan zijn kledij was doordrenkt, zijn linnen broek en witte hemd met korte mouwen, schonk niet de minste verkoeling.

Hij was conventioneel gekleed, een donker pak met een wit overhemd en een donkere das. De bezoeker zag een man die hij tegen de dertig jaar schatte. Hij had een ribfluwelen broek aan, en sandalen.

Daar zit het vol mensen die baggy broeken dragen en spullen kopen om de indruk te geven van 'Yeah, kijk eens hoe cool ik ben!'

Hij zag me naar zijn geruite broek en zijn overhemd met korte mouwen kijken en zei: 'I always dress casual'.

Onderweg gaf mijn opoefiets het op, en nu heb ik twee fietsen die het niet goed doen, de ene met een spatbord dat om het voorwiel klemt, en de andere met kapotte remmen, en thanks to MR, zonder kettingkast, hetgeen me al een kapotte broek heeft opgeleverd.

We hebben de korte broeken uit de kast gehaald en uiteraard aangetrokken.

Een lange broek die nat wordt is koud en onaangenaam om te dragen.

Lucieke kreeg haar natte broek mee in een doorschijnende plastic boterhamzak, zodat alle moeders bij de schoolpoort het voorwerp van haar schande konden zien.

Ze droeg een donkergroene Indiase salwaar, zo'n lange, overvloedig geborduurde jurk met daaronder een nauwe broek van dezelfde stof als de binnenvoering van de jurk.

Onbarmhartig afgeranseld door de meester, die het pistool in beslag nam en de kogel uit de vloer peuterde met zijn mesje, kreeg ik thuis ook nog eens op m'n sodemieter omdat ik een brandgat in mijn nette broek had.

De laatste jaren werd bij jonge vrouwelijke kantoorbedienden een opmerkelijke stijging vastgesteld van het aantal ribbeldijen [...]. Een afdoende verklaring voor het verschijnsel laat voorlopig op zich wachten. Volgens sommigen is het probleem te wijten aan slecht geleidend kantoormeubilair [...]. Anderen zoeken de oorzaak veeleer in een verkeerde zithouding [...]. Andere theorieën, die de schuld leggen bij te strakke broeken, worden door de onderzoekers van tafel geveegd.

De kinderen liepen in vuile broeken rond.

De klanten zijn niet zo goed geïnformeerd als de modepers, er is nog een enorme afstand met de konsument. Een wijde broek, ik raak het hier niet kwijt. Dat is een feit.

Straks, om vijf uur, zouden er drommen mensen door de stad trekken die ongeveer dezelfde kleren droegen als ik, blauwe broek, een overhemd met strop en een blauw colbertje in een iets andere kleur dan de broek, de broek gekocht en het jasje door een verre tante overgestuurd uit Amerika.

Hij was bizonder modieus gekleed. Een groenblauw zijden overhemd waaronder een helderwitte zijden shawl. Een bruine broek waarvan de pijpen zo wijd vanaf de knie uitliepen dat ze op de schoenen zeker een halve meter wijd waren en een prachtige karmozijnen gordel.

Hij droeg een donkerblauwe broek, das en blazer, klaar om straks te gaan werken.

Hij was eenvoudig maar net gekleed in een donkergrijze broek, een groen hemd en een grijs jasje.

Op een tafel tussen notities en brochures ligt een grijze broek, een blauw gestreept overhemd en een verse stropdas.

Bob heeft een gelooide zeeliedenkop ontwikkeld en draagt matrozenkleding: een trui van ongebleekte wol met brede kabels, een marineblauwe broek en bootschoenen.

Wie De Jong gistermiddag aan het werk zag, begrijpt dat hij zichzelf nog lang niet versleten acht. De witte broek besmeurd met modder, de benen een beetje uit elkaar, de borst fier overeind. Hij speelde een gedegen wedstrijd.

Maar erger nog was dat de zwarte broek niet lang zwart bleef. Vanwege de goedkope kwaliteit van de stof ging de broek al na twee weken naar school fietsen uitbundig glimmen, een feestelijke glans steeg op van mijn benen.